The Definitive Guide to داستان های واقعی

در نتیجه شو دستگیر شد و در روز هشتم محاکمه، هیئت منصفه او را مجرم شناخت. او به حبس ابد محکوم شد و این داستان واقعی ارواح اینگونه به پایان رسید.

این خانه گذرگاه‌های مخفی، ستون‌های وارونه، اتاق‌هایی که مهروموم شده بودند و راه‌پله‌هایی که راه به جایی نمی‌بردند، داشت. حتی حمام‌ها قرار بود آن‌ها را گیج کنند، زیرا از ۱۳ مورد، فقط یکی کار می‌کرد.

چهار ستون این داستان کارآگاهی و مهیج آنقدر قرص و محکم است که در سال ۱۹۱۳ نوشته شده، اما هر چند سال یک‌بار نسخه‌ی سینمایی جدیدی از آن ساخته می‌شود. 
Rastannameh
خانه‌ای در آمیتیویل نیویورک، تا به امروز (هرچند با آدرسی متفاوت) پابرجاست؛ به‌عنوان یک یادآوری قوی از شبی که رونالد دی فیو جونیور جوان، تمام خانواده‌اش را هنگام خواب به قتل رساند.

اما این روش با وجود منطقی که ظاهراً داشت، در واقعیت ناکارآمد بود. چراکه بیماران کاتالپسی در حالت حمله‌های کاتاتونی اصلاً درد را حس نمی‌کردند. بنابراین در عمل این معاینات اوضاع را وخیم‌تر نیز می‌کرد. به این جهت نه‌تنها فرد به اشتباه زنده‌زنده دفن می‌شد، بلکه قبل از تدفین مجانی شکنجه هم می‌شد! داستان‌های ترسناک واقعی از زنده به گور شدن به استفاده از تابوت‌های ایمن نیز دامن زدند.

او که متقاعد شده بود که هوای کوه راکی او را از بیماری درمان می‌کند، در سال ۱۹۰۷ تصمیم گرفت یک هتل مجلل در آن‌جا بسازد.

داستان واقعی ارواح این خانه بعدا گزارش شد. در سال ۱۹۶۵، این عمارت به‌عنوان یک موزه (مرکز فعالیت‌های ماوراء الطبیعه) به روی عموم باز شد. میهمانان از حضور ارواح (احتمالاً از مستاجران سابق آن) خبر داده‌اند.

بسیاری از اوقات ما می‌دانیم تصمیم‌مان اشتباه است اما به دلیل احساسات یا لجبازی یا حتی اثبات خود به دیگران، تصمیم اشتباه را عملی می‌کنیم و شادی کوتاه‌مدت و رنج بلند مدت را برای خود ایجاد می‌کنیم.

هنوز برای شش ماه غذا و آب در کشتی وجود داشت. محموله دست نخورده بود و وسایل خدمه به طرز مرتبی کنار گذاشته شده بودند.

اما روز بعد به پلیس اعتراف کرد. در ادامه این داستان واقعی ارواح او ادعا کرد که صداهایی را در خانه شنیده که از او خواسته‌اند پدر و مادر، برادران و خواهرش را بکشد. این اولین بار نیست که دی فیو ادعا می‌کند که چنین صداهایی را شنیده است.

فرض بر این بود که ملاقات‌کننده جنتلمن او در این داستان واقعی ارواح، یک عاشق بوده است. مورگان نیز زمانی که خودکشی کرد باردار بود.

یک داستان ساده اما پرکشش که زمینه‌های مهمی مثل حقیقت، خشونت، آزادی و معصومیت را در دل خود جا داده و مخاطب را تا پایان با خود همراه نگه می‌دارد. آیین تدفین کاملا بر اساس یک داستان واقعی ساخته و پرداخته شده و البته یک سال پس از انتشار (۲۰۱۴) جایزه‌ی بهترین کتاب از سوی نشریه‌ی گاردین بریتانیا و همچنین جایزه‌ی ادبی ایمپک دوبلین را به خود اختصاص داد. 

از سوی دیگر، اکثر مردم نیز فردی را می‌شناسند که تجربه‌ای داشته که نمی‌تواند به طور کامل توضیح دهد. فهرست این نوع گزارش‌ها در طول تاریخ، حیرت‌انگیز است، اگرچه شواهد علمی کمی برای اثبات آن‌ها وجود دارد.

قتل‌های هولناک آمیتیویل در سال ۱۹۷۴، به‌عنوان یکی از پریشان‌کننده‌ترین داستان‌های ترسناک آمریکا در قرن بیستم تثبیت شده‌اند.